HARRAPAKETA

Landa-bide batetik Axpuruko (Araba) tokiko errepide batera bizikletaz sartzea.

Ikuspena, guztira. Geldialdia STOPn egin eta ibilgailu bat eskuinetik pasatzen uzten dut; ezkerretik ez denez inor ateratzen, baina maniobra hasi bezain laster, auto bat agertzen da, 200 metrora, neurtuta. Nire 5/6 m-ko errailera sartu nintzen, eta, handik 15 m-ra, Gasteizera bidean, aurrez aurre harrapatu ninduten. Autoaren lesioak: matrikula, haizetakoa eta, antza denez, gidariak atzeko epaiketan adierazitakoaren arabera, aurrealdeko eskuoihal bat sabaian. Keinua errepikatu zuen.

Autoak, talka egin ondoren, 25 metro egin zituen geldirik puntu horretatik, neurtuta. Ez dago zalantzarik abiadura handian zihoala 50 km/h-ko tarte mugatu batean. Abiadura horretan, gutxi gorabehera 14 segundo behar dira 200 metroak egiteko, eta asko da (errepidea gurutzatu eta nire karrilera sartu 5/6 segundo). 8 segundo sobratu behar zizkion.

80/90 km/h-ko abiaduran joango litzateke, leku horretatik igarotzen diren ia guztiak bezala, ikuspena dela-eta eta tarte zuzena delako. 80 urteko gidariak, Narbaizako auzotarra, hurbileko herria, ondo baino hobeto ezagutzen du ingurua.

NIRE LESIOAK:

Bi sorbaldak ezin ditut tendoiak berreskuratu (poteak eta janaria kolararekin hartzen ditut eskuineko besoari ezkerrekoa eutsiz, txapela zailtasun handiz jartzen dut, indarrik gabe, ezin dut eraman 4/5 kg-tik gorako pisurik). Bi klabikulak hiru lekutatik apurtuta. Eskapula bat zatiuta eta bestea pitzatua, orno hautsi baten apofisia, ezker aldeko saihetsak zatituta, eta eskuin aldeko goikoak biriketan sartuta. Horren ondorioz, pneumotorax oso larria daukat, litro bat odol baino gehiago isurtzen du toraxak … Oso larria da, sei egun ZIUn, 23 egun ospitalean eta hiru hilabete geroago sorbaldetan egindako ebakuntza bana bihotz-biriketako zuhurtasunagatik. Oso larria, 20 kg baino gutxiago galdu nituen, guztiz mendekoa, gutxienez 6 hilabetez.

TRAUMA

Istripuari dagokionez, bat ere ez. Nahita egin ez zutela pentsatu behar dut. Zorte txarra besterik ez. 80 urteko gidari bat, egun horretan eguzki erradiatzailea zuena, eta, gainera, oso apala, azarokoa zela eta, nire ustez, itsututa zegoelako.

Nire benetako trauma, oraindik ere irauten duena, ERTZAINTZAREN ATESTATUARI eta epaiketari zor zaie.

Ez zen lekukorik izan, baina ez zidaten galdetu nola gertatu zen istripua. Hori legezkoa da? 22 egun geroago, telefonoz deitu zidaten, eta jakinarazi zidaten erruduntzat jo nindutela STOP bat saltatu nuelako eta gaia epaitegira igaro zela, baina, gelditu nintzen, ez zetorren inor, martxan jarri nintzen, nire erreian jarri nintzen eta metro batzuk egin nituen Gasteizerantz. Bat-batean, nire erreitik aurrez aurre zetorren auto bat ikusi nuen, eta une horretatik ez dut ezer gogoratzen. ERANTZUNA: kar, kar! Soberan dakigu guk, lesioak eta kalteak oso handiak direnean, jende guztiari milioien burua betetzen zaiola. Ez zidaten sinesten, zer inpartzialtasun falta! Negarrez, erantzun nion ertzainari, elkarrizketa-grabazioa epaitegian entzutea espero nuela. Grabazio hori ez zen Epaitegian aurkeztu.

Atestatua jaso nuen, mila aldiz irakurri nuen, alderantzizkoa zen, fantasioso, ondorio erabakigarri batekin, bere neurketen kontra egiten zuena, markekin, bizikletaren aztarnekin, odolarekin kontraesanean zegoena (15 bat metro arrastatu ninduen bizikletaren lehen arrastotik arekaren ertzeko odol-orbaneraino), marka hori nire galtzadaren asfaltoan, 9 metro gehi beste 16 metro arekan. Atestatua zehazten du, bestalde, autoa 49,3 km/h-ko abiaduran zihoala, zalantzarik gabe, autoak 50 km/h-ko muga gainditu ez zuela justifikatzeko. Irakurlea gonbidatzen dut 50 km/h-ko abiaduran bere ibilgailua jartzera ikuspen osoko gune batean, eta egiaztatu ea nirea bezain ondorio larriak dituen kasu bat errepika daitekeen. Ondorioa: alderdiaren bertsio bat, nirearekin kontrastatu gabe, benetan kaltetuarena.

JUDIZIOA

Tratu hutsala, Ertzaintzaren epai baten aurreko izapidekoa: korporatibismo instituzionala. Ohartarazi zidaten. Epaiketa nire kontakizunarekin hasi zen. Nire jarduketa zehaztu nuen, eta gertakarien bertsioa eman nuen, gertatu zen bezala. Kontakizun erabat koherentea egin nuen, Ertzaintzaren txostenean, datuetan eta neurketetan oinarrituta. Hori bai, gezurtatu egin nuen atestatuaren ondorioa, ez zetorrela bat gertatutakoarekin, eta, bestalde, kontraesankorra zela haien atestatuaren neurketa eta datuekin. Ondorioetan baieztatzen zuten nik ez nuela errespetatu STOP eta ni izan nintzela autoarekin talka egin nuena alboan. Eta kasu horretan, nola ulertzen da autoaren aurreko matrikularen erdia tolestu izana, bizikletaren markekin kapota egin izana, haizetakoa ezpalduta nire sorbalden eta saihetsen kontura, eta gidariak ondorengo esku-hartzean deskribatutako sabaiko aurrealdeko eskumuturra? Beraz, ulertzen da atestatua idatzi zuen ertzaina ez zela judizioan aurkeztu, nahiz eta bertaratzeko eskatu zitzaion.

Ondoren, autoaren gidaria atestatuta sinatu zuenaren oso bestelako bertsioarekin hasi zen kontatzen. Ni izan ezik, inor ez zen perjurio horretaz jabetu. Nire abokatuak ere ez. Xehetasuna ez zen kontuan hartu, ezer ez balitz bezala… Ez zidaten hitz egiten utzi ni defendatzeko.
EPAIA: erruduna.

ERREKURTSOA

Bi urte luze itxaroten, trauma jasaten. Bien bitartean, Rosa María Trinidad andreak deitu zidan, STOP ACCIDENTEStik, eta gomendatu zidan Javier Iñigo, kasua defendatzeko peritu on batekin, konektatzeko. Nire abokatuak galdutako kasutzat jotzen zuen, kontrako alderdiarekin akordio batera iritsi nahi zuen, balizko errekurtsoa epez kanpo zegoelako. Ezin da, esaten zidan. Nik idatzitako errekurtso bat aurkeztera behartu nuen, beharbada txandako epaileak irakur ziezaion. Emaitza: epaileak irakurri egin zuen.

Javier Eguiluz jaunaren peritatze ona eta nire argudioak kontuan hartu ziren. Hau ez dago argi, ezta talka gertatu zen puntu zehatzean ere, esan zuen. Nire abokatuak ez zion argitu talkaren puntua ATESTATUAN agertzen dela, eta datu hori, bide batez, nire aldekoa da. Beraz, ERRUEN KONKURRENTZIA epaitu zuen.

KALTE-ORDAINAK

Gutxieneko kalte-ordain horrek ez zituen estali prozesuko kostuak, bizikleta, emazteak galdu zuen soldata eta nire laguntzailearen ordainsaria.

% 33ko ezintasun aitortua. Nire bizkarrezurra eta enborraren mugikortasun-galera baino ez zituzten kontuan hartu. Dirudienez, nire besoen ezintasuna kalifikatzea ahaztu zitzaien. Hor utzi nuen, nekatuta.

Autoan zihoazen harrapatzaileak, emazteak eta anaiak oraindik ez didate niri deitu, ez eta bisitatu ere. Segur aski, zure aseguruaren abokatuaren jarraibideei jarraituz. Ez da izango lekukoen aurrean hanka-sartzerik …

GOMENDIOAK

Istripu larria gertatuz gero, istripuetan espezializatutako abokatu batengana jotzea, ahal dela onena izan dadin, eta ez nik bezala, LAGUNDU nahi izan zidan hasiberri bati eskatu niola, baina beste gauza bat da ni DEFENDATZEA.

STOP BIDE INDARKERIAri jotzea. Kostua urteko kuota txiki bat da, baina alderdi guztietan lagun dezaketen pertsona espezializatuak ezagutzen dituzte. Horixe da Rosa Mª Trinidad anderean helburua eta bokazioa Euskal Herrian, nirea baino askoz larriagoa eta zirraragarriagoa den istripu bat jaso duena. 

Bide batez, nire estimua eskaini nahi diot.

Jesús Estarrona Salazar

Vitoria-Gasteiz, 2021eko azaroaren 18a